Als u zich afvraagt wat deze koffergrammofoon te zoeken heeft tussen mijn verzameling elektrische grammofoons dan is het antwoord: "dit is een elektrische koffergrammofoon". Of hij bijzonder is weet ik niet maar ik heb er nog nooit een van gezien op rommelmarkten. In het deksel staat Linguaphone Vesta en dat brengt mij op de gedachte dat hij is uitgegeven door Linguaphone.

Linguaphone is een nog steeds bestaand opleidingsinstituut voor vreemde talen. Waarschijnlijk is deze verstrekt bij een talencursus. Dit is niet ongebruikelijk want als je een talencursus op platen verkoopt moet daar afspeelapparatuur bij. In die periode had niet iedereen een grammofoon, dus verstrekken bij de cursus. Deze grammofoon kon worden gehuurd maar ook gekocht.

Het stamt uit de eind vijftiger jaren toen dit model eigenlijk al was achterhaald maar door de elektrische aandrijving kon de grammofoon op een lagere snelheid worden ingesteld. Moeilijk te verstane talen konden daardoor nog eens goed worden beluisterd. Het apparaat heeft een Garrard motor en een Goldring akoestische weergever. Goldring is een Engels merk die slechts enige koffergrammofoons maakte/verkocht. Ze stopten al vrij snel met de productie van koffergrammofoons, maar bleven actief op het gebied van weergevers. Later maakten ze elementen met diamant/saffier naalden en naderhand hebben ze natuurlijk ook hun beroemde moderne grammofoons geproduceerd. Waarschijnlijk heeft de firma Linguaphone gewoon Goldring weergevers gekocht in Engeland tezamen met Garrard motoren. Bij de vroege Linguaphone koffers die een Thorens veerwerkmotor hadden, werden waarschijnlijk de Thorens weergevers direct bijgeleverd.

Johan de Vries
heeft ook een dergelijk Linquaphone. In zijn pathefoon zit een Garrard motor en hij denkt dat het apparaat is gemaakt tussen 1930 en 1950. (Dat zal inderdaad het geval zijn)